Ik was lang de jingle-koning

Ik was lang de jingle-koning

Er staan nogal wat kansoundz interview stephen emmer jingle-koningonnen op je album.

SE : We hebben veel raakvlakken. Patti Austin is jarenlang de zangeres geweest die voornamelijk achtergrondkoortjes mocht inzingen en ik was de jingle-koning van Nederland. Je leert dan vooral hoe bepaalde zaken niet moeten. Dat is wat je opsteekt van in opdracht werken. Je leert alle valkuilen herkennen en clichés identificeren. Die wetenschap neem ik mee als ik bezig ben met mijn eigen werk. Home Ground is echt een werk van liefde. Ik heb niet alleen met synthesizers gewerkt, maar ook met strijkers en blazers. En daarnaast met de geweldige Bob Power.

Je werkte ook met Leon Ware. Hoe ging dat?

SE : Met dat soort mensen werken gaat niet helemaal vanzelf. Jij googelt hen, maar zij googelen jou net zo hard terug. Vaak willen ze pas meewerken als je op social media tweehonderdduizend likes of volgers hebt. Dat soort dingen. Maar werken met Leon was geweldig. Hij behoorde tot de oudere garde, en luisterde ècht. Ik ben van oorsprong zeer geïnteresseerd in dance en funk en dat komt op Home Ground volledig tot uiting.

Sterren als Richard Burton , Sylvia Kristel en Lou Reed werkten mee aan jouw albums en zijn overleden. Ook Leon Ware is er niet meer.

SE : Tja, nu je het zegt. Werken met Lou Reed heeft veel teweeggebracht. Vanaf die samenwerking werd het allemaal wat makkelijker. Ik weet nog dat hij binnen kwam en vroeg “Welke stem moet ik opzetten?, ik kan ze immers allemaal”. Lou dacht ècht dat hij elke stem kon opzetten die hij maar kon bedenken. Maar hij had er maar een en die wilden wij op de plaat. Werken met Tony Visconti was ook bijzonder. Hij haalde mij in New York van het vliegtuig, nam me mee naar de studio en ging meteen aan het werk. Er was geen tijd voor prietpraat.

Hoe lukt het je toch steeds om zo’n sterrencast bij elkaar te krijgen?

SE : De economische druk is weggevallen bij artiesten die op de A-lijst staan. Vroeger kwam je niet eens voorbij de secretaresse, maar tegenwoordig besteden artiesten graag tijd en aandacht aan projecten waarin ze hun hart kunnen leggen. Het begon twee platen geleden met dat spoken-word project. Toen ging alles via MySpace. In dit digitale tijdperk gaat het allemaal nóg gemakkelijker. Ik ben nu met het team van Chaka Khan bezig om te kijken of we tijdens haar concert in juli in Amsterdam iets samen kunnen doen. Chaka behoort toch tot de ‘eredivisie’. Daar zit eigenlijk mijn voornaamste voldoening: dat zulke grootheden het waardig genoeg vinden om zonder economische overtuiging mee te doen aan mijn project.

[Jean-Paul Heck, Soundz]